Անբավ ու Անճառ Տերն ես բոլորիս, փա՜ռք Քեզ հավիտյան, Ամենատես ես, Ամենակարող, մեր ծով մեղքերից, խնդրում եմ, զատիր, Ազատ մեզ դարձրու մահվան ճիրանից, հարություն մեզ տուր, Անբավ ու Անճառ Տերն ես բոլորիս, փա՜ռք Քեզ հավիտյան:

«Այո՛, դու իսկապես ծաղիկներ չաճեցրիր, բայց դա առաջնային չէր ինձ համար, այլ ես առաջին հերթին խոնարհություն, հավատ ու իմ հանդեպ վստահություն էի ակնկալում քեզնից»։

ՈՒղիղ ճամփեքից խոտորվել եմ ես, մոլորյալ եմ, Տե՛ր, Անհուն մեղքերի ծովն եմ ես սուզվել, Տե՛ր, փրկեա դու ինձ, Ինձ՝ մոլորյալիս Դու հետ դարձրու, Տե՛ր, օգնիր Դու ինձ, ՈՒղիղ ճամփեքից խոտորվել եմ ես, մոլորյալ եմ, Տե՛ր:

Վաղ ծիսական հիշատակությունների համաձայն Քրիստոնեական Եկեղեցին աղոթել է ննջեցյալների համար իր հիմնադրման առաջին իսկ օրերից։ Նահատակների հնագույն վկայաբանություններում հանդիպում ենք նահատակների համար արված աղոթքների, որպեսզի նրանք հավիտենական հանգստի արժանանան։ Հռոմի կատակոմբներում փորագրված հնագույն աղոթքներից մեկում ասվում է. «Հավիտենական հանգիստ պարգևիր նրանց, օ՜ Տեր, և թող հավիտենական լույսը ճառագի նրանց վրա»։

Ամենուրեք ես Տե՛ր, էությունն է իմ Քեզնով ներծծված, Հաստատուն ես Դու և Ամենակարող, ազատիր ինձ մեղքերից, Ինձ արժանի Քեզ դարձրու, քանզի ամեն բան կախված է Կամքից, Ամենուրեք ես Տե՛ր, էությունն է իմ Քեզնով ներծծված:

Քրիստոնյաների շրջանում փշալարերով ամենահայտնի պատկերն է՝ Հիսուս Քրիստոսը խաչը տանջանքով Գողգոթա է տանում, գլխին՝ սուր փշալարեր։ Ապա, խաչված է՝ փշալարերը գլխին։ Դիմացել է։ Կուռ էր ճշմարտությունը։

Մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի Հարությունը հույսի մեծագույն աղբյուրն է մեր կյանքի մեջ և մեզ տրված մեծագույն ավետիսն է այն քաղցր ճշմարտության, որ Աստված երբեք չի լքում իր հավատացյալ զավակներին։

«Իսկ Քրիստոսը - ո՜վ գիտի քանի մարդկանց սրտում է հարություն առել» Հովհաննես ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ

-Քրիստոս հարյավ ի մեռելոց: -Օրհնյալ է Հարությունը Քրիստոսի, -կլինի պատասխանը: Շաբաթ օրը Հայաստանյայց Առաքելական բոլոր եկեղեցիներում մատուցվեց Հարության Ճրագալույցի Սուրբ և անմահ Պատարագ: Իսկ այսօր նշելու ենք Քրիստոսի հրաշափառ Հարության տոնը, եկեղեցիներում մատուցվելու է Ս. Պատարագ: Թո՛ղ որ Սուրբ և անմահ Պատարագի հնչյունները սփռվեն Հայոց աշխարհի վրա, և մենք կարողանանք մեր պատմական բնօրրանի այս վերջին փոքրիկ բեկորի վրա մեր արմատները զգալով` հաղթել գոյաբանական այս ծանր պայքարում։

Պետք է անցնել դժբախտությունների միջով, կենցաղային տարատեսակ անախորժությունների միջով։ Սա կյանքի դպրոց է՝ դժվարությունները խաղաղությամբ և հանդարտությամբ հաղթահարել: